Nooit gedacht dat we zo mooi zouden kunnen wonen
We zitten aan dezelfde houten keukentafel als waar de opdrachtgevers van het huis, Marjan en Gerard Unger vaak zaten te praten, in het hart van het huis. Sofie van den Broek en Peter Jan Teuns huren het woonhuis dat de Ungers lieten verbouwen door Mart van Schijndel in 1981 en vertellen er vol enthousiasme over.
Zij begint het gesprek: ‘Het zijn zulke mooie ruimtes, dat we daarin mogen wonen: dat hadden we nooit gedacht.’ Hij vult aan: ‘De ruimtes zijn mooi, goed van verhouding, alles is op maat. Het is een droom om hier te wonen.’
Sofie studeerde aan de Design Academy in Eindhoven en was jaren lang werkzaam als grafisch vormgever, net als Gerard Unger. Tijdens de lessen architectuur en architectuurgeschiedenis zag zij het huis voor het eerst. ‘We leerden over het Bauhaus en over naoorlogse woningbouw, maar dit was eigentijdse architectuur, met nieuwe materialen en gedurfde kleuren!’
Peter Jan heeft zijn kleurgevoel van zijn oma van moeders kant. Zij was binnenhuisarchitecte en gaf les aan de Kees Boekeschool. Met haar ging hij naar stoffenatelier het ’Paapje’ in Voorschoten waar kunstenaars ontwerpen leverden en veel stoffen met de hand werden gemaakt. Zijn vader had wel belangstelling voor architectuur: hij las tijdschriften zoals Wendingen en Forum. Peter Jan vindt het nog steeds leuk om daarin te bladeren. Hij ging er zelf niet in verder vertelt hij, maar ‘het gevoel voor esthetiek en ruimtebeleving is er!’
Het huis heeft ons gevonden
Hij vervolgt: ‘We woonden in Amsterdam aan ’t IJ, in het appartementengebouw de ‘Silodam’ van architectenbureau MVRDV. We hebben er met plezier gewoond en het uitzicht was top, maar we wilden meer in het groen gaan wonen buiten de drukke stad. En toen zagen we toevallig dat dit huis te huur was, op de website van Hendrick de Keyser. Dat was juli 2023.’
Zij vult aan: ‘Ja, ik zei: hé, dat is ons huis! Alles viel samen. We zijn die zelfde dag nog in de auto gesprongen. We liepen eromheen en we zeiden tegen elkaar: stel dat je hier zou kunnen wonen, in zo’n droomhuis!’
Hij gaat door: ‘Na een héle enthousiaste mail kregen we een héle enthousiaste mail terug en we hoorden direct: het kan’.
Zij gaat verder: ‘We hebben halsoverkop onze Amsterdamse woning verkocht. In Amsterdam hadden we wel een werkplek, maar niet voldoende afgesloten van de rest van het appartement. Hier hebben we allebei een werkkamer. Peter Jan werkt in de kamer met de boekenkast die Mart van Schijndel heeft ontworpen en ik maak tegenwoordig moderne sieraden in de kamer van Marjan, die designhistorica en sieradenverzamelaarster was. De kamer van Gerard Unger, een mooie ruime kamer aan de voorkant met een boogvormig raam, is nu onze gezamenlijke muziekkamer. Je zou kunnen zeggen dat het huis óns heeft gevonden.’
Een feest van lichteffecten
De gekromde wand tussen het portiek en de woonruimte is opgebouwd uit glazen bouwstenen en vormt samen met het trappenhuis en de kleurrijke afwerking het meest karakteristieke postmoderne element van het huis. Over deze glazen wand vertelt Sofie: ‘Daardoor wordt buiten bij het interieur getrokken. Als de zon erop valt krijg je lichtstralen op de vloer. De zon komt hier op in de ochtend. De glazen bouwstenen werken als prisma’s die het licht breken en dat geeft kleuren in het glas en op de vloer.’ Peter Jan vult aan: ‘we hebben er allebei veel gevoel mee.’
Over de geometrische vormen vertelt Sofie: ‘De driehoeken en vierkanten; die vormen zijn zo mooi. Elke keer zie je meer en vraag je je af wat er allemaal gebeurt. We doen voortdurend ontdekkingen. Het wordt nooit gewoon en we zijn nog lang niet uitgekeken. Het is net als dat je een mooi schilderij of beeldhouwwerk in huis hebt. Vooral ook boven in het trappenhuis, de ruimtebeleving met die hoge deuren. Dat stukje vind ik echt een kunstwerk!’
Peter Jan neemt het woord: ‘Een andere verrassing was de weerkaatsing van het geluid in de woonruimte. Onze gezamenlijke liefde is de muziek. We ontdekten dat er een goede akoestiek is in deze ruimte. En wat ik ook bijzonder vindt zijn de doorzichten bij de trap via de driehoekige raampjes, en de details zijn zo goed hier!’
Meubels die bij het huis passen
Mart van Schijndel ontwierp een aantal onderdelen van de inrichting, waaronder de vaste bank in de woonruimte. Deze hoekige vaste bank hebben de huurders opnieuw laten stofferen met bijpassende kussens. Zij kozen voor een velours in de kleuren geel, turquoise en bruin passend bij de bekleding van de eetkamerstoelen die al in geel en turquoise waren gestoffeerd. Sofie vertelt: ‘Wij wilden een effen stof. Aanvankelijk begreep de stoffeerster uit de buurt dat helemaal niet. Maar uiteindelijk greep het haar, heel leuk!’
Veel van de meubels die tegenwoordig in het huis staan zijn afkomstig van de familie van Sofie, haar ouders en grootouders. Ze passen prachtig bij het huis. De echte vintage Pastoe meubels, zoals de lage en hoge turquoise kasten in het eetgedeelte en ook de eettafel en bijbehorende stoelen. Het cirkelvormige stalenbuis theemeubel is een origineel Bauhaus ontwerp.
De huurders brachten verder modern design mee waaronder de witte Lundia kast in de keuken, de beroemde Premsela vloerlampen ‘Lotek’ (1982), die allemaal goed passen bij het huis en de overige inrichting. De Mart van Schijndel Deltavaas kan hier ook genoemd worden: ‘Die hebben we als trouwkado gekregen’, vertelt Sofie.
De keukentafel en de lamp die erboven hangt, een bureau (nu in de opslag), de kasten in de werkkamer van Marjan, een wandkleed en een poster zijn van de Ungers. Verder hadden de Ungers veel Lundia kasten, onder andere in de keuken in blauw (nu in de opslag) en in de garage – daar zitten nu de gereedschappen van Peter Jan en Sofie in.
Mart van Schijndel hersteld
De Ungers hebben in de loop van de periode van bewoning veel van de kleuren en materialen aangepast aan veranderende tijden. Bij de restauratie van het huis in 2020 is de oorspronkelijk situatie als uitgangspunt genomen, maar sommige wijzigingen van de Ungers zijn behouden, zoals de bont gekleurde tegelvloer in de keuken. De keukenkasten zijn origineel inclusief de handgrepen in de vorm van theelepels; de AEG afzuigkap ook; de inductiekookplaat niet.
De vinylvloeren echter konden niet meer worden gered en werden vervangen door gietvloeren in verschillende kleuren, waaronder blauw en licht groen. De vloerverwarming in de keuken en woonruimte en de houtkachel zijn origineel. Ze zorgen voor een behaaglijke warmte. Convectoren staan in de opslag, want die bleken niet nodig te zijn. Het huis is goed geïsoleerd. Het slaapkamerraam heeft bijvoorbeeld origineel dubbel glas; een dopje vervangt de oorspronkelijke haak om het raam open te houden, maar de doorvalbeveiliging is origineel: dat zou overigens nu niet meer zo laag mogen zijn.
De huurders zijn helemaal tevreden met deze mix van oude en nieuwe elementen. Peter Jan vertelt daarover: ‘De Ungers hadden zelf al veel aangepast en met de restauratie is het deels hersteld. De kleuren zijn waarschijnlijk niet helemaal precies teruggebracht zoals ze bij Van Schijndel waren: we denken dat het een interpretatie is, maar wij vinden het heel mooi gedaan.’
Bekijk het Huizenportret: klik hier!
Tekst: Barbara Laan
Foto’s: Bert Muller
Copyright: SHI/BMbeeld 2025
